اصلاحيه «اخذ عوارض حفظ و گسترش فضاي سبز شهر تهران»
مادهواحده:
به استناد تبصره يكم (1) ذيل ماده پنجم (5) قانون اصلاح موادي از قانون برنامه سوم توسعه اقتصادي، اجتماعي و فرهنگي جمهوري اسلامي ايران و چگونگي برقراري و وصول عوارض و ساير وجوه از توليدكنندگان كالا، ارائه دهندگان خدمات و كالاهاي وارداتي (موسوم به قانون تجميع عوارض) مصوب 1381/10/22 مجلس شوراي اسلامي و ماده يكم (1) قانون حفظ و گسترش فضاي سبز در شهرها مصوب 1359/3/3 شوراي انقلاب اسلامي ايران و ضوابط اجرايي، آييننامهها و دستورالعمل مربوط به قانون اخيرالذكر، مفاد ماده واحده موضوع مصوبه جلسه چهل و سوم شوراي اسلامي شهر تهران به تاريخ 82/11/5، ناظر به اصلاحيه عوارض حفظ و گسترش فضاي سبز به شرح ذيل اصلاح و تبصرههاي ذيل جايگزين تبصرههاي آن ميشود.
شهرداري تهران موظف است از ابتداي سال 1386 در شهر تهران، عوارض قطع درخت با مجوزهاي قانوني را به شرح ذيل اخذ نمايد.
1- هر اصله درخت با محيط بن پانزده (15) تا پنجاه (50) سانتي متر، سه ميليون (3/000/000) ريال.
2- هر اصله درخت با محيط بن از پنجاه (50) تا يكصد (100) سانتيمتر، علاوه بر مبلغ سه ميليون (3/000/000) ريال به ازاي هر سانتيمتر مازاد بر (50) سانتيمتر، سيصد هزار (300/000) ريال.
3- هر اصله درخت با محيط بن بيش از يكصد (100) سانتي متر، علاوه بر هجده ميليون (18/000/000) ريال به ازاي هر سانتيمتر مازاد بر يكصد (100) سانتيمتر، ششصد هزار (600/000) ريال.
تبصره يكم (1)
در صورت قطع درختان، چنانچه در همان محل، به تعداد و ميزان مجموع محيط بن درختان قطع شده، درخت كاشته شود، اخذ عوارض فوقالذكر منتفي است. مگر اين كه تعداد و بن درختان جديد از تعداد و بن درختان قطع شده، كمتر باشد كه در اين صورت مابهالتفاوت آن، طبق بندهاي فوقالذكر اخذ ميشود. مابهالتفاوت درختهاي موضوع بند يك (1) بر مبناي هر سانتي متر هشتاد هزار (80/000) ريال محاسبه ميشود.
تبصره دوم (2)
چنانچه از بين رفتن درختان موضوع ماده يكم (1) قانون حفظ و گسترش فضاي سبز در شهرها، به واسطه قصور و يا تقصير اشخاصي كه مسئوليت حفاظت و آبياري آن را بر عهده دارند باشد، مفاد اين مصوبه در خصوص آن لازمالرعايه است.
تبصره سوم (3)
محكوميت مرتكبين قطع درخت و يا از بين بردن آن، به مجازات قانوني و پرداخت خسارات، مانع از اخذ عوارض مقرر در اين مصوبه نميباشد.